بنام خدا
جویدن آدامس، بخش جلوى شبكه كورتكس مغزى را فعال تر می كند و موجب پردازش بهتر اطلاعات مغز و بهبود حافظه عملى و افزایش توان یادگیرى كوتاه مدت و بلند مدت در فرد می شود.
محققان معتقدند كه نه تنها عضلات دهانى، بلكه فعالیت عضله زبان نیز هنگام جویدن آدامس افزایش می یابد و به دفع مواد سمى گروهى از عضلات بدن كمك می كند.
نتایج بعضى دیگر از تحقیقات، نشانگر تأثیر مثبت جویدن آدامس در كاهش موارد ریفلاكس بوده است. همچنین جویدن آدامس در حین پیاده روى، از بازگشت اسید معده به مرى جلوگیرى می كند و به نظر برخى از محققان، استفاده از آدامس موجب كاهش احتمال خون ریزى لثه و تشكیل پلاک های دندانى می شود.
جویدن آدامسى كه حاوى گزیلیتول و یا سوربیتول ( انواعى از قندها كه داراى بنیان های الكلى شیمیایى با جذب كند هستند و از آنها براى ساخت مرباى دیابتی ها استفاده می شود) باشد، نه تنها به رشد باكترى ها كمك نمی كند و باعث افزایش پوسیدگى دندانها نمى شود، بلكه به كاهش پوسیدگى نیز كمک می كند.
اثر جویدن آدامس های گزیلیتول و فلوراید، حتى از محلول های كلرهگزیدین و آمین فلوراید هم بهتر است، البته استفاده از مسواك و خمیردندان در جلوگیرى از پوسیدگى دندان تاثیر بهترى دارد.
حتى در مطالعاتى كه روى سالمندان انجام شد معلوم شد كه جویدن آدامس در سالمندان ساكن خانه های سالمندان، موجب بهبود سلامت دهان و دندان آنها می شود.
برخى محققان بر این باورند كه گزیلیتول در جلوگیرى از اوتیت میانى (گوش درد) در افرادى كه به دفعات آدامس های حاوى این ماده را جویده باشند، موثر است.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 