«پل‌كشكان»

بر سر راه «كوهدشت» به سوی «خرم‌آباد» و بر روی رودخانه‌ی پرآب«كشكان»، سازه‌ای بزرگ، چشم‌ها را خيره می كند، سازه‌ای كه، برجای مانده‌ی پلی با شكوه و بزرگ بوده‌است، كه امروزه آن را «پل‌كشكان» می دانند.
استان لرستان از ديرباز گذرگاه راه‌های باستانی بوده است، راه‌هايی كه يا از «شوش» آغاز و يا به آن پايان می يافتند. به شوند(:دليل) آن‌كه رودخانه‌های پر آبی چون «سيمره»، «كشكان» و «سزار»، در اين استان روان بوده و هستند، هر كجا كه اين راه‌ها به رودخانه رسيده‌اند، پلی برای گذر از روی رود ساخته شده‌است. از آن پل‌های باستانی می توان، «گاوميشان»، «پل‌دختر»، «پل‌شكسته»، «پل سيمره» و ... را نام برد. بسياري از اين پل‌ها، بارها بازسازي شده‌اند و گاهی بر روی آن سازه‌ی نخستين، پليی با ساختار تازه، بنياد گذارده شده‌است. هرچند، ديگر اين پل‌های باستانی كاربردی ندارند، اما از روی آن ‌چه كه برجای مانده‌است، می توان به شكوه آن‌ها پی برد.
پل كشكان، در ٣٥ كيلومتری شهرستان كوهدشت است. بر روی سنگ‌نوشته‌ای كه در آن نزديكی پيدا شده‌است، ساخت آن در سال‌های ٣٨٩ تا ٣٩٩ هجری مهی(:قمری) و به دستور «بدر بن حسنويه» انجام گرفته است. درازای پل، ٢٨٥ متر است كه با افزودن دنباله‌ها، به ٣٤٠ متر می رسد. بلندای اين پل، دربالاترين جا،٢٧ متر و شمار دهانه‌های آن، ١٣ بوده‌است. در ساخت آن از سنگ، گچ، ساروج و آهک، سود برده شده است. اين پل، بر سر راه باستانی خاور(:شرق) به باختر(:غرب) و در سوی(:جهت) شمالی به جنوبی، ساخته شده‌است.
تا چند سال پيش، بسياری از تاق‌های پل ويران نشده بود، اما دست درازی های گوناگون به آن و نيز، باد و باران، آسيب‌های برگشت ناپذيری را به آن رسانده‌ است.
سال‌ها پيش، و در هنگامه‌ی جنگ‌های جهانی يک و دو، در روبه‌روی اين سازه، پلی ديگر ساخته شد، كه برای آن از سنگ‌های پل باستانی سود برده‌شد.
در كنار اين پل برجای مانده‌های سه ‌پل ديگر نيز پيدا شده‌اند، كه تاريخ ساخت آن‌ها، به گذشته‌های بسيار دورتر می رسد.
در زير يكی از پايه‌های پل، اتاقی گنبدی مانند، ساخته شده است، كه گويا برای آسودن رهگذران بوده و هنوز مانند گذشته، می توان در هنگام نياز به آن پناه برد.
هرچند اين پل به شماره‌ی ٣٥٥ در فهرست آثار ملی به ثبت رسيده‌است، اما هيچ گستره‌ای در پيرامون آن كه گويای «حريم» باشد بر جای نمانده است و تا كنار پايه‌های آن، به دست زمين‌خواران، شخم شده‌است.
تابلوهايی كه اداره‌ی ميراث فرهنگی برای شناساندن اين سازه به گردشگران در آن‌جا به كار گذاشته‌است، ديگر رنگ‌، باخته‌اند و به سختی مي‌توان چيزی از آن‌ها را خواند. بنابراين، بسياری از گردشگران، حتا از نام اين پل، آگاهی ندارند.