به نام خداوند مهر آفرین
سال 14094 اهورایی، 7037 میترایی، 3753 زرتشتی، 2573 کوروشی (شاهنشاهی) و 1394 خورشیدی

بنام خدا


 جشن «تِتی» مازندرانی ها در پارک لاله تهران برگزار شد

 

● 

شکوفه های مازندران در تهران باز شدند

 



 خبریار امرداد-نگار پاکدل :

  «تِتی»، جشنی مازندرانی، است، جشنی که به جشن شکوفه‌ها، نامور است. این جشن در هنگامه‌ای برگزار می‌شود که در و دشت به گل نشسته‌اند. امسال سومین سالی بود که این جشن به کوشش مجموعه‌ی فرهنگی «پارپیرار»(به معنای پارسال پیرارسال) و همکاری انجمن‌های مردمی مازندران و شهرداری تهران، در تهران برگزار شد. جشن تتی امسال پسین ٢٨ اردیبهشت ماه، در پارک لاله‌ی تهران برگزار شد.

 جشن با آوای دهل و سرنا به دور حوض بزرگ میان پارک لاله آغاز شد. گروهی با پوشش محلی شمالی به دنبال نوازندگان با کف زدن به شادی ‌پرداختند. در راه چندجا، نوازندگان ایستادند و مازنی‌ها به رقص‌های محلی ‌پرداختند.
  مجریان«رضا نژاد» و «تهمتن‌نژاد» که لباس‌هایی محلی به تن داشتند به زبان محلی به میمهانان که شمارشان بسیار بود و همه بر روی چمن‌‌های خیس پارک نشسته بودند، خوشامد گفتند و به اجرای برنامه پرداختند.
  در این جشن، آیین نمادین خواستگاری برگزار شد. گروهی از زنان با پوشش محلی و سینی‌هایی حاوی برنجک(برنج سرخ شده)، رشته برشته(خوراکی سنتی)، تخم‌مرغ پخته، حنا، و... که بر سرهایشان گذاشته بودند، محل برگزاری جشن را دور زدند.  همراه با آوای دهل و سرنا، مردم به پایکوبی می‌پرداختند، تا گروه خواستگاران با سینی‌هایشان، به جایگاه برگشتند.

 «حسن موسوی چلک»(دبیر سومین جشنواره‌ی مازندرانی تتی)،درباره‌ی پیشینه‌ و شوند برپایی این جشن گفت: «جشنی با این نام پیرامون تنکابن برگزار می‌شده اما نه به شکلی که ما این جشن را برپا می‌کنیم.»

 به گفته‌ی موسوی، تتی به معنای شکوفه است و بهار، فصل گل سرخ و بهار ‌نارنج و همچنین کشاورزی است. موسوی گفت: «این جشن به‌گونه‌ای شکرگزاری از خداوند برای همه‌ی نعمت‌هایش است.»
او گفت: «تلاش مجموعه‌ی «پارپیرار» براین بوده که از این جشن پلی بسازد میان نسل جدید و قدیم تا با گنجاندن  مجموعه‌ای از آیین‌های سنتی مازندران، آیین‌ها‌ی کهن را به فرزندانمان بیاموزیم.»
  وی، همچنین افزود: «امروزه مردم ما افسرده شده‌اند و زندگی سختی دارند و ما می‌خواهیم با این‌کار بتوانیم شادی بیافرینیم، به‌ویژه شادی‌های گروهی، همانند گذشتگانمان که تلاش می‌کردند با همه‌ی فشارها، کار و سختی‌های زندگی، فضایی شاد داشته باشند.»






«محمدزاده»، نوازند‌ه‌ي ني با همراهي «امير قاسمي»، خواننده، به اجرايي دونفره پرداختند.


«كيوس گوران»، شاعر مازندرانی شعری خواند و سپس غزلی درباره‌ی تتی

 




«ناصر وحدتی»، خواننده‌ی آوازهای فولكلور گيلانی به روی سن آمد و به اجرايی كوتاه پرداخت كه بسيار از آن استقبال شد و هم‌زمان با شعرخوانی وحدتی، مردی در پايين سن به رقص و پايكوبی پرداخت.




 

آیین طناب با هنرمندی «جمشید پهلوان» به مدت یک‌ساعت به نمایش گذاشته شد. به گاه اجرای پهلوان، در بالای طناب، تلخکی نیز زیر طناب، حرکاتی نمایشی و خنده‌دار اجرا می‌کرد و هم‌زمان سرنا و دهل نیز گوش‌نوازی می‌کرد. این نمایش نیز بسیار مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت. بینندگان گاهی نگران از افتادن پهلوان جیغ می‌‌کشیدند و گاهی از سر شوق، کف می‌زدنند و وی را تشویق می‌کردند.




آيين خواستگاری نمادين

بانوان سينی هايی را بر سر گذاشته بودند. در هر يک از سيني‌ها، چيزی گذاشته بودند كه قرار بود برای عروس خانم برده شود.


 جشن با رقص محلی چند مرد با پوشش‌های محلی، جمعيت را سرخوش كرده بود.



اجرای آیین کشتی «گیله‌مردی» و پس از آن کشتی «لوچو» که دیرینگی‌شان به چندین سده می‌رسد از دیگر برنامه‌ها بود.

سپس «محمد‌زاده»، نوازنده‌ی نی به همراه «رضا دیوسالار»، راوی داستان «طالب و زهره» شدند که داستانی عاشقانه و پرطرفدار در میان مازندرانی‌ها است.

نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:









ارسال توسط سورنا
آخرین مطالب

آرشیو مطالب
پيوند هاي روزانه
امکانات جانبی