بنام خدا
|
ترانه‌ای لكی برای كوروش بزرگ |
|
● |
کوروشِ خوش گفتارَ مای |
خبرنگار امرداد :
ترانه‌ی «کوروشِ خوش گفتارَ مای» از «لک امیر» به همراه برگردان پارسی آن و صدای سراینده برای دوستداران كوروش در زیر آمده است:
ریَل کُل گلریزان بکَن/ بوی خوش یارَ مای
راه ها را گلریزان کنید/ بوی خوش یار می آید
ساز و تَمیرَ بژَنِن/ کوروش خوش گفتارَ مای
ساز و تبیره بزنید/ کوروش خوش گفتار می آید
خوشی و هزارَ مای/ گَنِم و خَلوارَ مای
خوشی فراوان می آید/ گندم هم خروارخروار می آید
چُپّی و چوگان بکَن/ بُاوِه گدا و ژارَ مای
دست افشانی و چوگان بازی کنید/ پدر بینوایان می آید
پوش و سِترَ بپوشِن/ یار نیک رفتارَ مای
شال و سدره بپوشید/ یار نیک رفتار می آید
سر سوری زمِسان تمام/ بو عطرِ وهارَ مای
سرمای زمستان برفت/ بوی عطر بهار می آید
زِمگَ و کولَه آراستَ کَن/ رفیق پار و پیرارَ مای
جا و جایگه ها را آراسته کنید/ دوست دیرینه می آید
یار لَقام اسب مِرواری/ فرشته بالدارَ مای
یار من که لگام اسبش از مروارید است/ همان فرشتۀ بالدار می آید
دگ بِن سُوار سُوارَ مای/ اَ سُوار کُلو یارَ مای
صدای پای سواران می آید/ یار تاجدارم، سواره می آید
اِ اُوای ساز نوروژخوان/ نوای هِی یار هِی یارَ مای
از نوای ساز نوروز خوان/ نوای هِی یار هِی یار می آید
دَرارَیل اوروژ بکَنِن/ پادشاه عیّارَ مای
درها را باز کنید/ شاه جوانمرد می آید
ضحاک ماردوشَ مَچو/ فریدون گُوسُوارَ مای
ضحاک ماردوش می رود/ فریدون گاوسوار می آید
جارچی جارَ مَکِیشی/ اِ آسمان دَگ جارَ مای
جارچی جار می زند/ از آسمان صدای جار می آید
خوین ظالم ریَه مَگِری/ چَکِه شمشیر مازیارَ مای
خون ستمگران می ریزد/ چکاچک شمشیر مازیار می آید
پهلوانَیل ایران جَمِن/ رِمَ گورز کویارَ مای
پهلوانانِ ایران گرد آمده اند/ صدای کوبۀ گرزشان می آید
اَرِه نجات جوانَیل/ کُاوه علمدارَ مای
برای رهایی جوان ها/ کاوه با درفش کاویانی می آید
وِ سرزمین نفرین کِردَه/ قِره قِلُو سارَ مای
امروز در این سرزمین نفرین شده/ آوایی همچون آوای کلاغ می آید
زوزه گورگو شغالَ مای/ وَقَع «رو- وای» مکّارَ مای
زوزۀ گرگ و شغال می آید/ صدای روباه مکّار می آید
خَوَری اَژ گل و بِلبِل نیَه/ اِ کُل جای هُویژَه مارَ مای
خبری از گل و بلبل نیست/ از همه جا صدای فش فش مار می آید
و هر ری اِ راه مَچی/ پارس سگیلِ هارَ مای
از هر راهی که می روی/ صدای عوعو* سگ های هار می آید
و هر جا رویَه مَکِی/ بو چرکو مُردارَ مای
به هر سو که می نگری/ بوی چرک و مُردار می آید
دل پرنده اُو اَ مو/ دَگ هوشَ هوش مارَ مای
دلِ(زَهرۀ) پرنده آب می شود/ صدای فش فش مار می آید
وِ ایران ویران بیَه/ زوزَه گرگ و کفتارَ مای
در این ایران ویران شده/ صدای زوزۀ گرگ و کفتار می آید
اِ تَگ دل اِ سرزمینَ/ دَگ هُوار هُوارَ مای
در دلتنگی این سرزمین/ صدای هوار هوار می آید
تَگ تورشی زمِسان چیَه/ فصل نو وهارَ مای
اینک روزگار سخت زمستان به پایان رسید/ فصل نوبهار می آید
دور هُشکَ سالیَه مَچو/ باغ و بوسان پِربارَ مای
دورۀ خشکسالی به سر می رسد/ باغ و بوستانِ پربار می آید
عُمر تَریکَه شوَل کَمَ/ خرمی و روژگارَ مای
زندگیِ شب های تاریک، کوتاه است/ خرمی و روزهای خوش می آید
مردِم؛ شُکِر یزدان بکَن/ زرتشت راس گفتارَ مای
ای مردم؛ یزدان را سپاس گویید/ زرتشت راست گفتار می آید
ناکِس(ث) و نایارَ مَچِن/ اَ دانای، هوشیارَ مای
پیمان شکنان و نارفیقان می روند/ به جای آن، آن دانای هوشیار می آید
خَم و خُصَه کُل تمامَ مو/ خوشی و بسیارَ مای
غم و غصه ها می رود/ خوشی فراوان می آید
ظالم سرنگونَه مو/ صاحب، عدل پایدارَ مای
ستمگر سرنگون می شود/ دارندۀ داد پایدار می آید
وِژِم و چَم وُژِم دیمَه/ قسم وِ هُویَر نازارَ مای
خودم به چشم خود دیدم/ سوگند به این خورشید تابان که؛ او می آید
کُاوَه علمدارَ مای
کاوه با درفش کاویانی اش می آید
*نام واژۀ صدای سگ در زبان پهلوی، واژه ای نزدیک به واژۀ سرزمین «پارس» بوده است، نه خود آن. پس از فراگشت این واژگان، امروزه در فارسی نو، هر دو به گونۀ «پارس» خوانده می شوند. بنابراین، این یکی، آن یکی نیست. اما بهتر است که امروزه برای یکسان نبودن هجای این دو معنا، برای صدای سگ، از نام هایی چون واق واق، عو عو و ... بهره بگیریم.
سروده و ترانه از : لک امیر
ترجمه از لکی به فارسی: اصغر رحمان پور سرابی
به کوشش: م. ایران مهر
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 