نقش برجسته‌ی «کورنگون» در ممسنی شیراز که به گفته یک باستان‌شناس، كهن‌‌ترین نقش‌برجسته‌ی جهان است رفته رفته در حال ناپدید شدن است.
  به گزارش مهر،«حسن حبیبی فهلیانی»، پژوهشگر و مدیر پیشین میراث فرهنگی ممسنی گفت:   «نقش‌برجسته‌ی کورنگون» در سال 1300 خورشیدی به كوشش «بارون افن هم» پیدا شد و در سال 1303خورشیدی «پروفسور ارنست هرتسفلد آلمانی»، کاوش‌های باستان‌شناسی را بر رویش انجام داد. دیرینگی تاریخی این سنگ‌نگاره به 2400 پیش از میلاد مسیح می‌رسد.»
  نقش‌برجسته‌ی کورنگون ایلامی است و برخی از بخش‌های آن اصل سومری(دولت سومریان در 3000 سال پیش از میلاد)را نشان می‌دهد. برای نمونه تاجی که بر سر الاه و الاهه نقش شده با شاخ‌های جدا از هم، در دوران سومر پیش از دوره‌ی آکاد (طایفه‌ای از بنی‌سام که نزدیك به3000 سال پیش از میلاد در کلده سفلی زندگی می‌کردند) فراوان دیده شده است. الاه در دست خود ظرفی گرفته که پر از آب حیات بوده و به سوی صف‌های پرستش‌کنندگان خود روان کرده است.
 در این نقش‌برجسته چهره‌ی مردها در سمت راست و چهره‌ی زن‌ها در سمت چپ نقش شده‌ا‌ند. زن‌ها پوششی بلندتر از مردها بر تن دارند.
  وی افزود: «تاکنون نسخه‌‌ای همانند این نقش‌برجسته در میان‌رودان و در جاهای باستانی جهان پیدا نشده است. اما یک نمونه از نقش‌برجسته‌ی کورنگون، در نقش‌رستم نزدیک تخت‌جمشید، دیده شده که تا نیمه‌ی دوم سده‌ی سوم میلادی پابرجا بوده است.»
  به گفته‌ی حبیبی نقش‌برجسته‌ی کورنگون یک نیایشگاه مهم ایلامی در شهرستان رستم بوده است و این نقش ثابت می‌کند که تمدن ایلام در آن زمان تا شهرستان‌های ممسنی، رستم، مرودشت و پرسپولیس گستردگی داشته است.